محمد حنیف اتمر، سرپرست و نامزد وزیر امور خارجه ج. ا. افغانستان

  H.E mohammad haneef atmar

بیوگرافی جلالتمآب محمد حنیف اتمر، سرپرست و نامزد وزیر امور خارجه جمهور اسلامی افغانستان

 

محترم محمد حنیف اتمر به عنوان نامزد وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان کار مینماید. ایشان از ۲۰۱۵ الی ۲۰۱۸ به عنوان مشاور امنیت ملی، از سال ۲۰۰۸ الی ۲۰۱۰ به عنوان وزیر امور داخله، از سال ۲۰۰۶ الی ۲۰۰۸ منحیث وزیر معارف و از سال ۲۰۰۲ الی ۲۰۰۶ به عنوان وزیر انکشاف دهات اجرای وظیفه نموده است.  

آقای اتمر اصلاحات اساسی را در چهارچوب نیروها و رهبری پولیس در جریان کار اش به صفت وزیر امور داخله وزارت امور داخله طرح و عملی نمود. وی بطور موفقیت آمیز برنامه راهبردی ملی آموزش و پرورش افغانستان را که نتایج قابل توجهی در گسترش آموزش و ارتقاء کیفیت در سراسر کشور، بخصوص دست آوردهای ملموسی در زمینه پرورش دختران و زنان داشت، به راه انداحت.  دیزاین و تطبیق تلاش های توسعه روستاهای افغانستان، برنامه همبستگی ملی تحت رهبری وی منجر به پیشرفت های اساسی در اداره محلی، معیشت، زیرساخت ها و شرایط اجتماعی و اقتصادی بیش از دو سوم جوامع روستایی افغانستان شده است. آقای اتمر به عنوان عضو کمیته نظارت ریاست جمهوری، در ترتیب و تدوین اولین استراتیژی توسعه ملی افغانستان نقش اساسی داشت    .
آقای اتمر دارای مدرک ماستری در پالیسی عامه و مطالعات توسعه پس از جنگ از دانشگاه یورک، انگلستان است و آثار علمی مختلفی را درباره نقش کمک های بشردوستانه در افغانستان منتشر کرده است    .
 

 
 

محترم قانونپوه سرور دانش معاون دوم رییس جمهوری

سرور-دانش-212x300

زندگی‌نامه مختصر استاد سرور دانش

معاون داکتر اشرف‌غنی احمدزی، کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۳

سرور دانش فرزند حاجی محمد علی، در سال ۱۳۴۰ خورشیدی، در ولایت دایکندی چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خویش و تحصیلات عالی را در مراکز علمی عراق، سوریه و ایران فرا گرفته است. ایشان از معدود سیاست‌ورزان فرهنگی و فرهنگیان سیاست‌ورز در افغانستان است. هم سیاست را تجربه کرده است و با رمزو‌رازهای آن آشناست، هم در متلاطم‌ترین روزگار این سرزمین، به تأسیس و مدیریت نهادهای تأثیرگذار فرهنگی پرداخته است. در کشورهای سوریه و ایران علوم دینی و حقوق آموخته و در رشته‌های فقه، الاهیات و حقوق ماستری دارد و در علوم دینی‌ نیز تا مرحله «اجتهاد» پیش رفته است‌.‌ از سوی وزارت عدلیه، رتبۀ علمی‌«قانو‌ن‌پوه» ‌دریافت‌کرده، فعالیت‌های فرهنگی را با مسئولیت بخش فرهنگی «سازمان نصر» آغاز و آن را در حزب وحدت‌ اسلامی‌نیز ادامه داده است. از بنیان‌گذاران «مرکز فرهنگی نویسندگان افغانستان» بوده و به عنوان رییس و مدیر‌مسئول فصلنامه‌های این مرکز (‌سراج و دُرّ دری) کار کرده است. دُرّ دری و سراج، در تاریخ مطبوعات افغانستان، از معدود رسانه‌های مکتوبِ تأثیرگذار و ماندگار به شمار می‌روند.
او علاوه بر این دو نشریۀ معتبر، مدیرمسئولی این نشریات ‌را نیز در کارنامۀ فعالیت‌های خود دارد: مجله پیام مستضعفین، هفته نامه وحدت، ماهنامه میثاق وحدت، مجله صراط، مجله اخوّت و مجله نگاه معاصر.
 حاصل سال‌ها کارنامه علمی‌وی، تألیف و نشر بیش از بیست‌و‌یک عنوان کتاب است که در زمینه‌های حقوق، سیاست و معارف اسلامی‌نگاشته ‌است. در میان مکتوبات او آثار زیر، بیش‌از‌همه قابل توجه‌ است: کلیاتی در‌باره قانون اساسی، مجموعه کامل قوانین اساسی افغانستان، درآمدی بر وضع و تصویب قانون اساسی جدید افغانستان، زن در سیاست و اجتماع، قرائت‌های معاصر از اندیشه سیاسی اسلام، جایگاه زن در نظام سیاسی اسلام، حقوق اساسی افغانستان، حقوق اداری افغانستان، درآمدی بر حقوق بین الملل عمومی‌و مسایل طبی از نگاه فقه اسلامی.‌ او یکی از معدود صاحب‌نظران در زمینۀ قانون اساسی است که آثارش در دانشگاه‌های معتبر افغانستان و ایران تدریس می‌شود.
 افزون بر این، از او تا‌کنون بیش از چهار‌صد مقاله در نشریه‌های گوناگون به چاپ رسیده است. در دوران فعالیت‌های فرهنگی، نشر منقّح و چاپ انتقادی میراث مکتوب کشور، یکی از علایق همیشگی او بوده است. حاصل این کوشش‌ها، چاپ مجدد این آثار است: سراج التواریخ، نوشتۀ فیض‌محمدکاتب هزاره، افغانستان در مسیر تاریخ، میر غلام‌محمد غبار، تاریخ سیاسی افغانستان، سیدمهدی فرخ، جنبش مشروطیت در افغانستان، عبدالحی حبیبی، فرهنگ و رجال هزاره‌جات، حسین نایل، تحقیقی در‌باره هزاره‌ها و هزارستان، ساختار طبیعی هزاره‌جات، دین و سیاست، مجموعه کامل قوانین اساسی افغانستان، فهرست تاریخ‌وار جریدۀ رسمی‌افغانستان و مرامنامه و اساسنامه احزاب سیاسی افغانستان و…
در نظام سیاسی جدید، نقطۀ کانونی فعالیّت‌های سیاسی او را قانون تشکیل می‌دهد: عضویت در لویه‌جرگه اضطراری (۱۳۸۱)، عضویت در کمیسیون تسوید و تدوین قانون اساسی‌ (۱۳۸۱)، عضویت در کمیسیون تدقیق قانون اساسی ‌(۱۳۸۲) و شرکت در لویه‌جرگه تصویب قانون اساسی (۱۳۸۲).
او نخستین والی ولایت دایکندی و پس از آن، وزیر عدلیه و معاون کمیتۀ قوانین شورای وزیران بوده است. در دور دوم حکومت رییس‌جمهور کرزی، سرپرستی وزارت تحصیلات عالی و ریاست بورد مشورتی در امور عدلی و حقوقی ریاست‌جمهوری را عهده‌دار بوده است. در تمام دوران فعالیت‌های اجرایی، رابطۀ او با درس و دانشگاه برقرار بوده است و وی، هم‌اکنون عضو هیأت علمی‌مؤسسۀ تحصیلات عالی ابن سینا و رییس هیأت امنای این مؤسسه است.

Stowarzyszenie "Edukacja dla Pokoju"

logo edukacja pol

Stowarzyszenie Edukacja dla Pokoju działa na terenie Afganistanu oraz innych krajów azjatyckich. Stowarzyszenie zrealizowało projekty budowy szkół w Afganistanie, zbiera i przekazuje szkołom pomoce naukowe i dydaktyczne, organizuje kursy i szkolenia dla nauczycieli, dzieci, młodzieży. Edukacja dla Pokojuwspółpracuje również z Ministerstwem Spraw Zagranicznych w ramach Polskiej Pomocy Rozwojowej. W 2010 roku wdrożono projekt „Walka z ubóstwem i głodem poprzez poprawę jakości edukacji w zakresie rolnictwa w prowincji Herat (budowa uniwersyteckiej kliniki weterynaryjnej)”, a w 2011 rozpoczęto projekt „Wspieranie dobrego rządzenia w Afganistanie poprzez rozwój edukacji (rozbudowa szkoły w Heracie)”.

Więcej informacji na stronie: www.orient.uw.edu.pl/edu/index.html.

Polska Misja Medyczna

logo polska misja medyczna

Polska Misja Medyczna włączyła się w aktywną pomoc dla Afganistanu w 2004 roku. Do 2006 roku przeprowadziła kilka projektów, których celem była poprawa warunków opieki medycznej oraz różne szkolenia dla kobiet.

1. Ratownictwo medyczne w prowincji Mazar-e-Szarif, 2004 rok.

Głównym celem projektu było stworzenie podstaw systemu ratownictwa medycznego na obszarze dystryktu Mazar-e Sharif. Zamierzeniem Polskiej Misji Medycznej było wprowadzenie podstaw systemu łączności dla służb ratowniczych, międzynarodowych standardów opieki nad chorym/rannym w stanie bezpośredniego zagrożenia życia w okresie pomocy przed-szpitalnej, a także prowadzenie szkoleń w zakresie zapobiegania wypadkom i urazom. Głównym elementem projektu było sprowadzenie do dystryktu Mazar-e Sharif czterech kompletnie wyposażonych, przystosowanych do jazdy terenowej, nowoczesnych karetek. Niezbędne było także wyposażenie w sprzęt stacji pogotowia ratunkowego. (PMM)

2. Pomoc dla szpitala Balkh Provincial Hospital, 2005-2006 rok

Balkh Provincial Hospial jest jedynym szpitalem cywilnym na północy Afganistanu, na terytorium zamieszkałym przez prawie 900 tysięcy osób. Szpital został zaopatrzony w sprzęt medyczny (m.in. stół operacyjny, przyrządy do laparoskopii, ultrasonograf i inne), które umożliwiły wzrost liczby przeprowadzanych operacji. Ponadto zostało zorganizowane 2-tygodniowe szkolenie dla pięciu afgańskich lekarzy w szpitalu w Krakowie. Podczas takiego szkolenia lekarze mieli okazję poprawić swoje umiejętności obsługi sprzętu medycznego, który otrzymali.

3. Warsztaty „Family Planning” dla kobiet afgańskich, 2003 rok.

W projekcie uczestniczyły nauczycielki z liceów żeńskich w Kabulu. „Celem akcji było szkolenie kadry, która pod kierunkiem Polskiej Misji Medycznej może obecnie prowadzić zajęcia na temat metod planowania rodziny w poszczególnych dzielnicach oraz szkołach żeńskich stolicy Afganistanu.

Zajęcia dotyczące metod planowania rodziny prowadzone przez wolontariuszki Polskiej Misji Medycznej, cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. Uczestniczki kursu zadawały dużo pytań, były bardzo zainteresowane kontynuowaniem szkolenia. Absolwentki szkoleń mogą same prowadzić zajęcia dla kobiet ze swojej dzielnicy. Nauczycielki były także przygotowywane do rozmów i udzielania porad w zakresie edukacji seksualnej w swoich szkołach.

4. Izby Porodowe dla uchodźców na pograniczu afgańsko-pakistańskim.

Celem projektu było stworzenie izb porodowych w kilku afgańskich szpitalach i w obozach dla uchodźców na pograniczu pakistańskim oraz wyszkolenie personelu, zwłaszcza kobiecego, do profesjonalnego obsługiwania tych placówek i samych porodów. Projekt realizowany był przy współpracy z polskim rządem i Wysokim Komisarzem ONZ do spraw Uchodźców.

www.pmm.org.pl